Ik hoor en zie vaak dat er fysiek met de pup gespeeld wordt….de pup wordt vastgepakt, er wordt mee geravot, er wordt tegen hem aangeduwd, er wordt druk mee gedaan, de handen gaan alle kanten op….voor een pup zijn dat allemaal hele onlogische handelingen. Het effect ervan is dat de pup erg opgewonden raakt, happerig of bijterig wordt, gaat opspringen et cetera. En laat dat nu net iets zijn waar nieuwbakken eigenaren vaak over klagen: ‘mijn pup is zo druk en bijt steeds’. STOP DAN METEEN MET DEZE VORM VAN SPELEN! (Het blijkt overigens vooral een mannen- of jongensding te zijn 🤭).
Een ander spel dat vaak gespeeld wordt zijn de zogenaamde ruk- en trekspelletjes. De pup wordt uitgedaagd om een flos of ander speeltje vast te pakken en de eigenaar gaat er dan flink aan trekken. Met dit soort spelletjes ga je juist de krachtmeting met je pup aan. Iets wat je toch juist niet wilt? Het idee dat de pup hiermee moet leren los te laten werkt juist averechts. Bovendien zijn we geen baas over onze honden, en het rangordeverhaal is al weer een tijd achterhaald. Met dit soort spelletjes ga je in competitie je pup, maar wil je dat? Bovendien zorgt dit spel voor veel opwinding, druk gedrag en je leert je pup dat hij het vooral stevig moet vasthouden, anders is hij zijn speeltje kwijt. De pup zal, als hij het speeltje te pakken krijgt, er dan het liefst mee wegrennen. En daarmee is het spel over en is er van een samenspel geen sprake meer. Niet wat je wilt als je samen wilt spelen.
Hoe kun je het beste spelen met je pup?
In het filmpje zie je dat ik met het teckelpuppy speel en daarbij twee speeltjes heb. Ik ruil steeds van speeltje. Ik pak het vast en laat meteen weer los of leg het weer op de grond. En bied dan weer het andere speeltje aan. Daarmee gaat het loslaten als vanzelf. Ik geef (voorlopig nog) geen commando’s zoals ‘los’, er is geen competitie en als de pup het al even probeert los te trekken, trek ik niet terug maar breng ik het andere speeltje in haar buurt. Tussendoor aai ik haar ook af en toe even: het doel daarvan is om mijn handen niet als ‘bedreigend’ te gaan zien. Het is mooi om te zien dat de pup juist bereid was om bij mij te blijven en niet met het speeltje weg te lopen. We speelde hier voor de eerste keer dus helemaal vlekkeloos ging het nog niet, maar het geeft al een goede indruk over een leuk en verantwoord spel. Als ze steeds zou weglopen met het speeltje (wat ze aan het einde van het filmpje even deed) zou ik haar in het begin gewoon laten spelen met een lijn aan haar tuig. Daarmee voorkom ik dan dat ze wegloopt en kan ze leren hoe we samen het spel spelen. Hoe eindig ik nu het spel: ik sta op en loop rustig weg. De pup mag er dan nog even zelf mee doorspelen. Het resultaat van dit spel is een pupje dat lekker samen gespeeld heeft, ze er niet door opgefokt is en er geen competitie in het spel is geweest. De volgende keer zal haar motivatie om met het speeltje weg te lopen al veel minder hoog zijn: dit samen spelen was immers veel leuker.