Van de week stond ik bij mijn hondenschool te wachten op Anja, mijn volgende klant. In de verte zie ik haar vanaf de parkeerplaats in bijna een holletje aan komen lopen. Buster, haar jolige Labrador Retriever van 10 maanden loopt als een ingespannen sledehond aan een strakke lijn voorop.
‘Hèhè’ zucht ze vermoeid. “dat trekken ben ik wel een beetje beu aan het worden hoor’…...’ik begin al last te krijgen van een tenniselleboog’. Inmiddels zijn we op mijn terrein. En in plaats van eerst even koffie te pakken en de afgelopen week door te nemen, stel ik voor om maar meteen met dit trekgedrag aan de slag te gaan.
‘Hoe zou het voor jou voelen als ik jou omver wil duwen’ vraag ik haar. ‘Nou, dan blijf ik wel staan hoor’, zegt ze. Ik vraag haar of ik het bij haar mag proberen, en duw haar rustig, maar wel krachtig tegen haar schouder aan. Ze blijft staan. Gelukkig, want het zou niet de bedoeling zijn dat ik mijn klanten tegen de grond werk. ‘Hoe kan het dat het jouw hond wel lukt om jou uit je balans te trekken’, vraag ik haar. Daar moet ze even over nadenken en zegt dan dat dit waarschijnlijk komt omdat hij zo zwaar wordt.
Ik doe haar een ander voorstel… ‘zou het je lukken om, als Buster iets ziet, te blijven staan’. ‘oh ja hoor’, zegt ze overtuigend….’maar als het onverwachts is, dan wordt dat wel lastig’.
‘Oke’, stel ik voor…’dan gaan we eerst eens oefenen in jezelf krachtiger neerzetten met Buster aan de lijn’. Ik leg haar uit dat als ze Buster aan één hand vastheeft, ze vanuit haar schouder vooruit getrokken zal worden. Omdat wij maar op 2 benen staan zullen we als een pionnetje dreigen om te gaan en moeten we alle zeilen bijzetten om niet te vallen.
Ik laat haar oefenen om de lijn met twee handen vast te houden en haar handen tegen haar buik aan te houden en haar ellebogen in haar zij te fixeren. Ook adviseer ik haar, haar gewicht altijd wat meer naar achteren te houden, als een soort waterskiër. En haar voeten wat meer uit elkaar te zetten, zodat ze steviger staat. Ze neemt al mijn aanwijzingen aan en vervolgens gaan we oefenen met afleidingen waar Buster graag heen zou willen gaan. Zoals bijvoorbeeld een bal die ergens ligt.
Het lukt haar verbazingwekkend goed om te blijven staan. Zodra Buster haar met kracht wil wegtrekken zet ze zich meteen schrap en staan daadkrachtig stil. Buster kijkt verbaast om…..Dit had hij niet verwacht. We oefenen nog wat door, en al snel merkt Buster dat het geen zin meer heeft om zo plots weg te schieten.
Ik geef haar 3 tips mee naar huis:
- Houd je lijn met twee handen vast en loop met aandacht voor je hond
- Sta stil als je merkt dat er met kracht aan je lijn wordt getrokken
- Loop in je eigen tempo en niet in het tempo van je hond
Liever een korte wandeling die goed is gegaan dan een langere wandeling waarin hij teveel dingen heeft kunnen doen waar ze niet blij van wordt.
Het plots trekken aan de lijn is gedrag dat niet op zichzelf staat. En heeft heel erg te makken met de puberfase waarin Buster nu zit. Waardoor en hoe dat precies komt leg ik haar verder in de les uit. Hierdoor begrijpt ze het gedrag van Buster meteen ook beter.
Heb jij nu ook iets van je puberhond waar je niet blij van wordt? En zou je daar wel hulp bij kunnen gebruiken? Laat mij je dan helpen om jou en je puberhond weer op de goede weg te komen.